Chapter 8

Nagising si Roy na nag-iisa sa kama niya. Masarap ang tulog niya dahil kagabi lamang ay naangkin niyang muli si Lydia and this time, pinayagan na siya ni Lydia na pumutok sa loob nito. Nakaramdam ng kasiyahan si Roy nung maalala ang nangyari. Agad siyang bumangon at nagmadaling bumaba papuntang banyo kung saan nag-shower muna siya. Nung matapos ay agad niyang hinanap si Lydia sa kuwarto nito ngunit wala ito doon. Lumabas siya ng bahay at nakita si Lydia na karga ang baby at nagpapahangin. Lumapit si Roy at ginulat si Lydia. Kinurot naman siya ni Lydia sa tagiliran.

"Aray masakit yan!" iwas ni Roy, pagkatapos ay kinuha sandali ang baby at hinalikan. Habang karga ang baby ay hinawakan niya sa kamay si Lydia at pareho silang naglakad sa malaking garden.

"Anong oras nga pala umalis si mama?" tanong ni Roy.

"Alas-siyete." sagot ni Lydia. "Kanina pa nga kami magkasama ni baby dahil alas-sais nagising itong kapatid mo."

"Talaga?" bigkas ni Roy pagkatapos ay hinalikan ulit ang baby. Humagikgik sa tawa ang bata na nakiliti nung halikan ni Roy sa leeg.

"Nakakatuwa siya ano?" sabi ni Lydia.

"Yeah." sagot ni Roy. "Nakakatuwa talaga ang mga bata."

"Alam mo ngayon ko lang napansin kung gaano kaganda dito sa lugar ninyo kapag ganitong oras." sabi ni Lydia. Pagkatapos ay tumingin sa malayo. "Hanggang saan ba ang pag-aari ninyo?"

Tumuro si Roy sa malayo. "Doon pa sa malayong malayo. Kung hanggang saan ang nakikita mo, hanggang doon ang pag-aari namin."

"Wow." sabi ni Lydia.

"Pag-aari ito ng lolo ko kay mama." patuloy ni Roy. "Eh nagkataon na si mama lang ang anak nila kaya namana lahat ni mama ito."

"Matipid din pala ang mga lolo't lola mo sa anak." biro ni Lydia.

"Hindi daw. Mukhang mahina yata ang spermcount ni lolo kaya si mama lang ang naging anak. Pero babaero daw yun nung nabubuhay pa." tawa ni Roy.

"Nagmana ba ang apo niya sa kanya?" tanong ni Lydia.

"Hindi. Kasi hindi naman talaga ako babaero. Pero natalo ko siya sa isang bagay." sabi ni Roy.

"Ano naman yun?" tanong ni Lydia.

"Nakuha ko ang puso ng isang napakagandang babae." sabi ni Roy pagkatapos ay ngumiti kay Lydia.

"Bolero ka talaga." sabi ni Lydia.

"Alam mo, kung makikita mo ang mga naging syota ng lolo ko, sasabihin mo mas maganda pa si manang."

"Bakit naman? Ano ba ang mga itsura?"

"Naku masusuka ka!" sabi ni Roy. "Ang lolo ko nuon, mahilig lang kumantot yun, walang pakialam yun sa itsura ng babaing kakantutin."

"Hoy ang bibig mo!" saway ni Lydia.

"Pero ako, iba ako." sabay bawi ni Roy at hinalikan sa labi si Lydia. "Kasi, natagpuan ko na yata ang babaing bibihag sa puso ko."

Ngumiti si Lydia sa sinabi ni Roy pero napawi din ang ngiti sa labi niya. Napansin ito ni Roy.

"Bakit?" tanong ni Roy.

Umiling si Lydia at iniwas ang mukha. Pero nakita ni Roy na may tumulong luha sa mga mata nito.

"Umiiyak ka?" tanong ni Roy. "May nasabi ba ako na hindi mo nagustuhan?"

"Wala." sabi ni Lydia na iniiwas pa rin ang mukha. Hinawakan ni Roy ang mukha ni Lydia at dahan dahang iniharap sa kanya.

"Bakit ka umiiyak? Lydia?"

Matagal bago nakasagot si Lydia. "Kasi... Kung kelan malapit na rin ang loob ko sa iyo... Saka naman..."

"Saka ano?" tanong ni Roy.

Kinuha muna ni Lydia ang baby bago sumagot sa mahinang tinig.

"... saka kailangan akong umalis."

Nagulat si Roy sa sinabi ni Lydia. "Teka, hindi ko maintindihan. Aalis ka? Bakit?"

"Roy, hindi ba sinabi ko sa iyo ang reason kaya ako nagtrabaho na yaya ni baby? Roy, babalik na ako sa kolehiyo para tapusin ang kurso ko."

"Well, that's good!" bigkas ni Roy. "That is very good. Pero hindi naman ibig sabihin nuon na hindi na tayo magkikita di ba?"

"Roy, meron kang dapat malaman din tungkol sa akin." sabi ni Lydia. "Hindi ko sinasabi sa iyo ito dahil hindi ko akalain na aabot sa ganito ang relasyon natin."

"Ano yun?" tanong ni Roy.

"May boyfriend ako."

Hindi nakasagot si Roy.

Nagpatuloy si Lydia. "Gil ang pangalan niya. Matagal na kaming magkasintahan high school pa lang. Pareho kaming nagmamahalan at nangako kami sa isa't isa na magtatapos kami ng pag-aaral at bubuo ng isang pamilya."

May inilabas na liham si Lydia mula sa bulsa ng palda niya at ipinakita ito kay Roy.

"Sumulat sa akin si Gil. May trabaho na siya at nag-offer siya na sustentuhan ang pag-aaral ko."

"Ano ang sinabi mo sa kanya?" tanong ni Roy.

"Ano pa ba ang sasabihin ko? Pumayag ako." sabi ni Lydia.

Parang nawalan ng lakas si Roy sa narinig. Naramdaman din niyang nangilid ang luha sa mga mata niya.

"Lydia." bigkas niya. "Lydia it's unfair. Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin yan?"

"I'm sorry Roy. Hindi din madali sa akin ito."

"Lydia, mahal kita. Mahal mo rin ba ako?"

Hindi nakasagot si Lydia.

Inulit ni Roy ang tanong niya. "Mahal mo ba ako? Sabihin mo sa akin ang totoo."

Pumatak ang luha ni Lydia sa pisngi. "Mahal kita. Mahal na mahal."

"Kung gayon, huwag kang sumama sa kanya. Ako ang bahala na sumustento ng pag-aaral mo."

"Ikaw?" tanong ni Lydia. "Roy, saan ka kukuha ng pera?"

"Meron akong bank account." sabi ni Roy. "What's the use of being rich kung hindi ko kayang gawin ito?"

Umiling si Lydia. "Huwag. Huwag Roy. Hindi ko matatanggap ang alok mo."

"Bakit hindi?"

"Dahil mahal ko rin si Gil." sabi ni Lydia. "Roy, hindi mo alam ang hirap na dinanas naming dalawa para makapag-aral sa kolehiyo, para matupad ang pangarap naming makapagtapos ng pag-aaral. Pareho kaming nangako na matutupad ang mga pangarap namin. Natapos na si Gil. Ako naman ngayon."

Hindi ma-explain ni Roy ang nararamdaman niya. Hindi rin niya alam ang isasagot kay Lydia.

"Pero mahal kita?" sabi ni Roy sa garalgal na tinig.

"Mahal din kita." sabi ni Lydia na garalgal na rin ang tinig. "Pero mahal ko rin ang mga pangarap ko."

Tumakbo si Lydia papasok sa bahay. Naiwan si Roy na parang natulala sa sinabi ni Lydia.


SA OPISINA naman ni Minda, dumating si Rosa at niyaya ang hipag na kumain sa labas dahil hindi pa raw siya nag-aalmusal. Pumunta sa isang restaurant ang maghipag at umorder ng makakain. Habang hinihintay ang pagkain ay nagkuwentuhan ang dalawa.

"Kumusta? Nandoon pa ba ang mga gamit mo sa bahay?" biro ni Minda.

"Oo naman, huwag kang magbiro at baka maghamon ang tadhana." tawa ni Rosa.

"Speaking of tadhana. Wala ka pa bang nakikitang puwedeng maging bagong mister mo?"

"Wala eh." sagot ni Rosa. "Ewan ko ba. Parang may takot na rin kasi ako ngayon na mag-asawa ulit."

"Hindi dapat ganyan Rosa. Hindi na tayo bumabata, saka sino ang makakasama mo sa pagtanda mo?"

"Alam mo minsan naiisip ko na rin yan." sabi ni Rosa. "Pero ano ang gagawin ko? Puwede ba akong magpabuntis na lang ng basta basta?"

"Bakit hindi." biro ni Minda.

"Walang thrill yun ano?" sabi ni Rosa. "Speaking of which, baka nakakalimutan mo na wala ka rin asawa ngayon. Ano ba ang balak mo?"

"Ako, hindi ko na kailangan ang asawa Rosa. Kasi may anak ako. Dalawa na nga. Ikaw ang dapat na may asawa. Nasa thirties ka pa lang, puwede ka pang mabuntis."

Ngumiti lang si Rosa pero parang may iniisip ito. Maya maya, nilapit nito ang sarili sa table para magkaharap sila ni Minda.

"Minda. May itatanong ako sa iyo ha. Pero mangako ka na hindi ka magagalit."

"Ano naman yun?" tanong ni Minda.

"Mangako ka." sabi ni Rosa. "At isipin mong maiintindihan ko."

"Oo na. Promise. Ano nga yun?" tanong ni Minda.

"May relasyon ba kayong mag-ina?"

Natawa si Minda. "Siyempre naman. Anak ko si Roy, nanay naman niya ako."

"Sexually?"

Napawi ang ngiti sa labi ni Minda. Naging seryoso ang mukha nito. "Bakit mo naman naitanong?"

"Minda." sabi ni Rosa. "Kung may sexual relation kayo ni Roy. Huwag mo nang itago sa akin. Naiintindihan ko yan. Believe me."

Halatang na-offend si Minda at tatayo na sana ng biglang pigilan siya ni Rosa. "Na-experience ko rin ang incest."

Nagulat si Minda sa sinabi ni Rosa. Nagpatuloy si Rosa. "Minda, when I was a teenager, I was devirginized by my own cousin. Do you remember Peter?"

"Yeah. Nasa state na si Peter with his family di ba?" sagot ni Minda.

"Si Peter ang first ko. Afterwards, si cousin Dennis at cousin Teddy naman which eventually I was touched by Gary before ako nag-18."

Gulatang mukha ni Minda. "Si Gary?"

"Yes, the same Gary. Your husband, my brother." sabi ni Rosa.

"Why are you telling me this Rosa?" tanong ni Minda.

"Because I know what is happening between you and Roy. And I want you to know that I understand. I want you to know that I'm here for you."

Hindi nakapagsalita si Minda. Matagal. Maya-maya humarap siya kay Rosa at binasag ang katahimikan.

"How long did you had a relationship with Gary?"

"Before you two got married." sabi ni Rosa. "And I think gusto mong itanong kung nabuntis ako nuon ni Gary ano?"

Natawa si Minda sa sagot ni Rosa. Maya-maya ay tumango ito.

"Oo." sagot ni Rosa. "Twenty-one ako nuon at kabadong kabado. Mabuti na lang at hindi nagtuloy."

"Alam ba nina mama ang nangyari?"

"Siyempre hindi nila alam!" sagot ni Rosa. "Kung nagkataon, matagal na kaming tinakwil ng mga magulang namin."

"I can relate." sabi ni Minda. Nag-twinkle ang mga mata ni Rosa. Tumango si Minda.

"Sabi ko na nga ba." bigkas ni Minda.

"Paano mo nalaman? Nahalata mo ba?" tanong ni Minda.

"Hindi karaniwan na mag-french kiss ang mag-ina ano?" sabi ni Rosa. "So tell me. How is Roy?"

"The best." sagot ni Minda. "I can't explain much but suffice it to say na grabe siya sa kama."

"I have a confession too Minda. I can also relate" sabi ni Rosa.

Nagulat si Minda at nanlaki ang mata. "Kayo ni Roy?"

"Yes!" sabi ni Rosa. "Huwag kang magagalit ha?"

"Ngayon pa ba ako magagalit? Ngayon pa?" sabi ni Minda. "Pareho pala tayong natikman ng anak ko."

May pumasok sa isip ni Minda. Nahalata ito ni Rosa.

"Ano ang iniisip mo?"

"Rosa, gusto mo bang magkaanak?" tanong ni Minda.

"Oo naman." sagot ni Rosa. "Ang problema ko eh kung sino ang magiging tatay." Maya-maya ay nanlaki ang mata ni Rosa. Tumango si Minda at pareho silang napangiti.

"Kelan ka fertile?" tanong ni Minda.

ITUTULOY